اختلال استرس پس از سانحه

اختلال استرس پس از سانحه یک اختلال روانی و رفتاری است که از تجربه یک رویداد آسیب زا مانند تجاوز جنسی، جنگ، تصادفات ترافیکی، کودک آزاری، خشونت خانگی یا سایر تهدیدات برای زندگی یا رفاه فرد ایجاد می شود.

علائم ممکن است شامل افکار، احساسات یا رویاهای آزاردهنده مربوط به رویدادها، ناراحتی ذهنی یا جسمی به نشانه های مربوط به تروما، تلاش برای اجتناب از نشانه های مربوط به تروما، تغییر در نحوه تفکر و احساس فرد و افزایش پاسخ جنگ یا گریز باشد.
این علائم بیش از یک ماه پس از رویداد باقی می مانند. کودکان خردسال کمتر احتمال دارد که ناراحتی نشان دهند، اما در عوض ممکن است خاطرات خود را از طریق بازی بیان کنند.
فرد مبتلا به این اختلال در معرض خطر بیشتری برای خودکشی و خودآزاری عمدی قرار دارد.

اکثر افرادی که حوادث آسیب زا را تجربه می کنند به PTSD مبتلا نمی شوند. افرادی که خشونت بین فردی مانند خشونت جنسی، سایر تجاوزات جنسی، ربوده شدن، تعقیب، آزار جسمی توسط شریک صمیمی و محارم یا سایر اشکال سوء استفاده جنسی در دوران کودکی را تجربه می‌کنند، نسبت به افرادی که آسیب‌های ناشی از حوادث و بلایای طبیعی مانند سیل و زلزله را تجربه می‌کنند، بیشتر در معرض ابتلا به PTSD هستند.  کسانی که آسیب های طولانی مدتی مانند برده داری، اردوگاه های کار اجباری یا آزار خانگی مزمن را تجربه می کنند، ممکن است به اختلال استرس پس از سانحه پیچیده (C-PTSD) مبتلا شوند. C-PTSD مشابه PTSD است، اما تأثیر مشخصی بر تنظیم هیجانی و هویت اصلی فرد دارد.

اختلال استرس پس از سانحه